Na een nachtje heerlijk te hebben geslapen startte mijn lijdensweg van 140km doorheen de hitte van Italië. De eerste hindernis was een beklimming van 7km met percentages boven de 10%. Gelukkig waren er nu wel enkele iets vlakkere stukken waardoor rusten mogelijk was. Ook de 'bravo' van de Italiaanse man die mij bergop met zijn elektrische fiets voorbij stak was een hulp. Voor een tweede keer tijdens deze reis moest ik afstappen op een stuk van 15%. Geen schande opzich, de kans dat ik omver zou vallen was groot. Er is niets genanter dan een berg opfietsen en vallen, een echte valt bij een afdaling😉. Ik fietste door het prachtige Firenze en kwam aan de wijngaarden van de gekende Chianti wijn. Hier ging het nog enkele keren op en neer voordat ik Siena bereikte. De binnenstad en een stukje van de Strade Bianche staan morgen op het programma.
Op de camping ontmoette ik Robin en Niek, een super tof Hollands koppel. Ze hebben me echt goed geholpen en laten genieten. Fietsvoeding, een lesje fietsherstellen en gezellig tafelen hadden ze voor mij in petto. Het is echt leuk dat ze aan mij gedacht hebben en ik ben hen er heel dankbaar voor. Misschien hadden ze medelijden toen ik helemaal bezweet met mijn T-shirt à la Jürgen Van den Broeck-stijl op de camping arriveerde.
Niek heeft ook gebikepacked van de West tot de Oostkust van Engeland. Samen met Robin gaat hij de volgende dagen fietsen en wijnen (hoe kan het ook anders) in Siena. Ik geef hen geen ongelijk, het is hier prachtig. Net als de camping die zich tussen de olijfbomen op een heuvelkam bevindt. Ik zie enorm uit om morgenvroeg een stukje Strade te rijden.
Ps: deze keer moest ik niet een hele berg oplopen om 4g te hebben.